Rozdział 2: Kurs Bhagawad Gity ze Śri Swamim Vishwanandą

Śri Swami Vishwananda zdecydował się wygłosić komentarz do Śrīmad Bhagawad Gity, odwiecznego słowa Pana Śri Kryszny. Cykl będzie trwał 18 dni, a każdy dzień będzie przeznaczony na jeden rozdział. Gurudźi będzie komentował, patrząc na dzieło szczególnie z perspektywy bhakti (pełnego miłości oddania Bogu).

Teraz, dostarczymy małej porcji komentarzy na blogu dla tych, którzy nie mogą uczestniczyć w kursie. W późniejszym czasie komentarze Gity będą w całości dostępne zarówno w postaci książki, jak również zestawu płyt CD oraz DVD.

31 lipca 2014 roku, Swamidźi omówił rozdział 2. Bhagawad Gity, zatytułowany Sānkhja Joga (Joga czystego pojmowania).*

Rozdział 2. jest niejako krótkim streszczeniem całej Bhagawad Gity. Porusza tematy, takie jak: gjāna joga, karma joga oraz bhakti joga, które w dalszej części zostały omówione bardziej szczegółowo.

Główne tematy omówione w rozdziale:

1.        Ardźuna jest przeciwny wojnie.

2.        Rozpoczyna się nauczanie Bhagawad Gity.

3.        Ātma (dusza) jest nieśmiertelna, zaś ciało tymczasowe i przemijające.

4.        Śmierć ciała i transmigracja duszy.

5.        Pan Kryszna przypomina Ardźunie o jego obowiązkach, wynikających ze statusu wojownika.

6.        Wedy poruszają zarówno materialne, jak i duchowe aspekty życia.

7.        Wgląd w zagadnienia karma jogi.

8.        Niebezpieczeństwa wynikające z braku kontroli nad zmysłami.

9.        Osiągnięcie spokoju i szczęścia poprzez kontrolę zmysłów oraz samopoznanie.

Fragment komentowany przez Swamidźiego:

mātrā-sparśās tu kaunteja

śītoszna-sukha-duhkha-dāh

āgamāpājino ’nitjās

tāms titikszaswa bhārata

(Źródło: Śrīmd Bhagawad Gita, 2.14)

O synu Kuntī, interakcja zmysłów z obiektami natury materialnej, dająca wrażenie ciepła i zimna, przyjemności i bólu – wszystko to są rzeczy przemijające, które pojawiają się i odchodzą. Naucz się znosić je bez niepokoju, o potomku Bharaty (Ardźuno).

„Mātrā oznacza >>zmysły<<, a sparśās oznacza >>dotyk<<, >>kontakt<< – zatem mātrā-sparśās to >>percepcja zmysłowa<<. Cokolwiek wchodzi w kontakt ze zmysłami, w kontakt z umysłem – gorąco, dźwięk, dotyk, barwa, smak oraz zapach – są to produkty zmysłów. Gorąco i zimno, przyjemność i ból zawsze tam są. Zatem ktokolwiek zwraca swoją uwagę na zewnątrz, ku narządom zmysłów i ich obiektom, jest uwikłany w dualizm. Nie będzie świadomy wspaniałości, jaką jest nieśmiertelność duszy. Kiedy umysł jest stale skupiony na tym, co ograniczone, tkwi się w pułapce dualizmu. Stąd wrażenie zimna, gorąca, przyjemności czy bólu. Doświadczanie dualistyczne przynosi zatem radość, smutek i tym podobne.

W tym wersie Kryszna prosi Ardźunę:

– Wznieś się ponad przyjemność i ból. Przestań grać w tym dramacie i przypomnij sobie, że jesteś nieśmiertelny.

Kryszna wciąż na nowo mówi o tym samym – o wieczności duszy – aby przypomnieć o tym Ardźunie. Wiecie, jak to jest – czasami trzeba komuś dziesięć razy przypominać, aby coś dostać. Taka jest natura umysłu. Dopóki nie przyzwyczai się do pewnej rzeczywistości, łatwo o niej zapomina i skacze wokoło.

Jesteście tu, aby patrzeć z pozycji świadka, jesteście Wielkim Świadkiem. Jedynie wtedy, kiedy uświadomicie sobie, że jesteście Wielkim Obserwatorem, będziecie potrafili obserwować życie, nie będąc z nim związani. Będziecie nieprzywiązani!”

Komentarz jednego z uczestników:

„Wprost brak mi słów. Głęboka wiedza odnośnie rozdziału 2, którą podzielił się Swami, pozwala mi uświadomić  sobie, że powinniśmy stale skupiać się na Bogu. Powinniśmy nieustannie przypominać sobie, że Bóg jest we wszystkim”. - Dakshesh, Polska

* Joga czystego pojmowania to dosłowne tłumaczenie tytułu rozdziału 2. z sanskrytu.

Sānkhja to termin oznaczający nazwę jednej z sześciu głównych szkół filozofii hinduistycznej oraz klasycznej filozofii indyjskiej. Oznacza drogę czystego zrozumienia. Jej autorstwo przypisywane jest mędrcowi Kapili.

Sānkhja jest filozofią czysto dualistyczną. Wg niej wszechświat składa się z dwóch rzeczywistości puruszy (świadomości) oraz prakryti (królestwa zjawisk w świecie materialnym). Dusza (dźiwa), czyli purusza, jest związana z prakryti poprzez pożądanie i pragnienia, stąd podlega cyklowi koła narodzin i śmierci, a kres tym więzom przynosi moksza – wyzwolenie.